In Malawi spreken we vier jongemannen, die allemaal een baan hebben bij de boerderij. Vandaag vertellen de heren in deel 1 van deze tweeluik over hun leven: hoe het was en wat er veranderd is sinds het project is gestart. Maar eerst stellen we ze graag aan jullie voor!
Dyson is 27 jaar oud, hij beheert het kantoor en bezit alle belangrijke sleutels. Heeft iemand iets nodig? Dan komen ze naar Dyson toe.
Lamech is 18 jaar en hij kan prachtig schrijven, zingen en spreken voor de kerk. Hij houdt ervan om het evangelie te delen.
Johanes is 25 jaar en hij werkt als timmerman. Iedereen weet hem te vinden als er klusjes zijn!
Robert is 33 jaar oud en is gebouwbeheerder. Hij zorgt ervoor dat alle spullen op de juiste plek staan en worden teruggezet. Hij helpt ook het onderhoudsteam waar nodig.
Moeilijke maanden
Allen: “Voorheen was er weinig werk, weinig vastigheid. We deden losse klussen en soms hadden we voor langere tijd een baan. We kwamen en gingen weer naar huis, zonder echt bij elkaar betrokken te zijn. Er was veel honger. In de moeilijkste maanden aten we soms één keer per dag of één keer per twee dagen. Maar toen kwam ‘mister Deon’ (projectleider, red.)…”
Verandering in de gemeenschap
De heren vervolgen: “Sinds mister Deon het project leidt, gaat het totaal anders. Hij is een goede baas en we vormen steeds meer een gemeenschap. Niet alleen op het gebied van werk, maar ook geestelijk. We zien verandering in mensen. Ze zijn blijer en doen hun werk met plezier omdat er aan het einde van de dag een duidelijk resultaat is. Er is minder diefstal en immoreel gedrag en er worden ook steeds meer nieuwe banen gecreëerd!”
Allen: “Vorig jaar was het eerste jaar dat niemand in onze omgeving is overleden aan honger. Dat geeft wel besef dat we echt groeien om onszelf te kunnen onderhouden. Voor mensen die niet kunnen werken, is er een speciaal potje. Zo kunnen zij ook eten krijgen als het dreigt op te raken”.
Wordt vervolgd! Volgende week komen de mannen één voor een aan het woord over wat hun toekomstdromen zijn.