Het project in Oeganda krijgt bezoek! Joël reisde begin maart af en zal een maand lang op het trainingscentrum helpen met allerlei hand- en spandiensten. Hier een impressie van zijn eerste week:
“Na het landen in Entebbe werd ik door een jongen opgehaald. Op de parkeerplek waar de auto stond was ik al meteen onder de indruk van hoe krap de auto’s langs elkaar konden rijden. Het verkeer zou mij nog veel meer gaan verbazen. Ik kwam aan bij de guest house en zag al meteen een mini gekko langs de muren lopen. Dat beloofde al veel wat natuur betreft!”
Het werd op de derde dag tijd om naar Gulu (locatie van het project te reizen): “Ik had besloten om met een lokale bus te gaan aangezien dit veel goedkoper is. Bij de bus was het complete chaos, gelukkig was iemand met me meegegaan om de juiste bus aan te wijzen. Uiteindelijk zat ik iets voor 8 uur in de bus. Deze zou rond 9 uur moeten vertrekken, dit werd uiteindelijk 11 uur, welkom in Afrika. (…) Eenmaal in Gulu aangekomen werd ik door Gertjan opgehaald en naar mijn verblijf gebracht. Al met al een erg leuk avontuur.”
“Dag 4, vandaag was het zondag en dus gingen we naar een kerk in de buurt. Ik was al vroeg wakker en besloot eerst door de tuin te lopen om zo veel mogelijk vogelsoorten vast te leggen. Er zaten een paar hele mooie tussen en een aantal die de raarste geluiden maakten. De kerkdienst zelf was een hele ervaring op zich. Als je denkt dat een dienst van anderhalf uur lang duurt dan moet je maar niet naar Oeganda komen, deze duurde namelijk 2,5 uur en volgens Gertjan was het een korte dienst.”
“Dag 5: nu zou ik eindelijk te horen krijgen waar ik de komende maand mijzelf mee bezig mag gaan houden. ‘s Ochtends ging ik naar de trainingsboerderij waar ik een tour kreeg, en meteen een hele lijst aan klusjes opschreef voor de komende maand. De grootste klus is het bouwen van een nieuwe geiten verblijf waar ze de vrouwtjes kwijt kunnen. Daarnaast hadden ze nog kleine klusjes voor de eenden, varkens, konijnen, kippen, krekels, tilapia en bijen. Na een tour op de farm zijn we nog op bezoek geweest bij de kantoor van Hope Alive waar ik de lokale medewerkers mocht ontmoeten. Dit kantoor staat midden in het voormalige vluchtelingenkamp in de tijd van de burgeroorlog.”
“Dag 6: het klussen begint. Ik werd door Gertjan naar de boerderij gebracht en na even wat dingen te bespreken met de lokale werkers ben ik eerst begonnen met het repareren van een bijenkorf die door een brand twee weken terug aardig beschadigd was. De voorraad gereedschap op de boerderij is erg minimaal. Ik moest met het met wat handzagen en hamers doen. Om de opening voor de bijen te maken had ik een boor of een bijtel nodig, geen van beide was aanwezig dus moesten we creatief zijn. Een local had bedacht om de punt van een grote spijker plat te slaan en zo een simpele bijtel te maken. Dit werkte verbazingwekkend goed. Hierna ben ik aan de slag gegaan met wat reparaties aan de konijnenhokken. Als laatste hebben zijn we begonnen aan een nieuwe omheining voor de varkens. Hiervoor moesten we wat palen in de grond graven. In plaats van scheppen gebruiken ze hier een grote ijzeren staaf met een platte en een puntige kant. Zo maak je de aarde los, waarna je met de hand het er weer uit schept.
Na de middag liep de temperatuur op tot boven de 40 dus veel zin in werken had ik niet meer. Ik ben toen met een boda weer naar huis gegaan, blijft een leuk transportmiddel.”
“Dag 7: vandaag ging het werk weer verder. We hebben een extra hok voor de varkens gebouwd. Dit hebben we van allemaal kleine stammetjes gemaakt. Aangezien het bij deze methode niet mogelijk is om een sterke deur te maken moesten de varkens getild worden. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Het was een volwassen vrouwtje die ruim boven de 100 kilo woog en erg sterk was, maar met vier man en veel gegil van het varken was het gelukt. Ik denk niet dat dit in Nederland verantwoord zou zijn, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. De materialen voor het nieuwe geitenverblijf zijn ook geleverd, dus de bouw daarvan kan ook komende week beginnen.”