“En dan ben ik onderweg. Met de trein en met de familie om mij uit te zwaaien. Gemengde gevoelens, want ik heb zo lang naar deze reis uitgekeken maar zie er ook best wel tegenop. Malawi is natuurlijk geen bekende vakantiebestemming, en al helemaal niet waar ik terechtkom.
Malawi is het op 7 na armste land van de wereld. 65 procent van de mensen leeft onder de armoedegrens. Op het platteland ligt dat cijfer nog hoger.
Zowel kwalitatief als kwantitatief is er ondervoeding. De schijf van vijf bestaat hier ongeveer uit mais, maispap, maissoep, maiskoek en in het weekend denk ik popcorn.
Het gebrek aan variatie in voedingsstoffen leidt tot achterstanden in de ontwikkeling, zowel fysiek als mentaal. Kinderen die wel naar school gaan maar met honger kunnen veel minder goed leren.
Dit hoeft niet. Met de juiste kennis en met een beetje hulp om een ander systeem op te starten is ontzettend veel winst te behalen. Meer en gevarieerdere oogst, minder kwetsbaar voor elementen als droogte en harde wind. Maar ja, voor ons is een groentetuin een leuke hobby zonder al te veel risico. Als je bestaan en dat van je kinderen afhangt van de oogst, durf je het dan aan om over te stappen op een nieuw systeem?
Het trainingscentrum dat ik ga bezoeken helpt al jaren boeren in de omgeving met deze transitie. Ik ga zien hoe dat werkt. Wat lukt en wat niet en waarom niet. Wie zijn deze arme mensen en hoe leven ze.”
Dit is de eerste blog en inmiddels is Erik al een paar dagen bij het Mitongwe trainingscentrum van Tree of Life in Malawi. Meer blogs lezen van Erik? Volg hem op Polarsteps.
