“Ik heb weer een dagje uit met Steven, mijn taxidriver. Op de heenweg vanaf de hoofdstad naar het trainingscentrum kwamen we door een bergpas. Ik wilde deze nog een keer bezoeken en rustig even rondkijken. Het uitzicht is fantastisch.” Vrijwilliger Erik vervolgt zijn tijd in Malawi door deze week de boslandbouwcursus te volgen, de dagen ervoor ontmoet hij mensen en bekijkt de omgeving.
“Steven vertelt me dat de mensen in dit gebied heel arm zijn. Dat blijkt waar te zijn, want als we even op een prachtig plekje zitten om wat fruit te eten komt er een jongetje naar ons toe. Mager en vieze kleren, Hij heeft één schoen aan en aan de andere voet iets van rubber. Hij gaat niet naar school en kijkt verlangend naar de bananen die we hebben. Ik geef er eentje. Nog nooit heb ik iemand een bananenschil zien afkluiven.
Ik heb geen honger meer en geef hem de hele tros om mee maar huis te nemen. De rest van de rit naar het stadje Dedza ben ik stil en aangedaan.”
De leefsituatie van deze kleine jongen staat helaas niet op zichzelf. We zien dat de gezinnen van de medewerkers rondom het Mitongwe trainingscentrum het iets beter hebben, ze hebben eten en gaan naar school. We kunnen niet iedereen een baan aanbieden, maar we hebben het plan om de vele klussen die dit jaar nog moeten, te laten doen door seizoenswerkers. Zo creëren we tijdelijk extra banen. Meer weten?
